ಹೊಳೆಯ ದಡದಿ

ಹೊಳೆ ದಡದಲ್ಲಿ ಕೂತಿರುವೆ ಗೆಳೆಯ
ನಿನ್ನ ಮೋಸವ ನೆನೆದು,
ನೀನಿಲ್ಲದೆ ನಗುತಿರುವೆ ಇನಿಯ
ಒಳಗಿರುವ ನೋವನ್ನು ಬಿಗಿದು

ಕಣ್ಣಂಚಲಿ ಇರುವ ಹನಿ ಕೊರಗಿದೆ
ಒಳಗೆ ಇರಲಾರದೆ , ಹೊರಗೆ ಬರಲಾರದೆ
ಕಣ್ಣೀರೇ ಅಳುತಿದೆ ....

ಬಾನಲ್ಲಿ ಇರುವ ಮೋಡ ನಕ್ಕಿತು ,
ನಾನು ಅತ್ತರೆ ಬಾನಿಂದ ದೂರಾಗುವೆ
ಭೂಮಿಯ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಪಡೆದು
ಮತ್ತೆ ಬಾನಲ್ಲೇ ತೆಲಾಡುವೆ ಎಂದಿತು ..

ಕಣ್ಣೇರು ಅಳುವನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿತು
ಕಣ್ಣು, ರೆಪ್ಪೆಯ ಮುಚ್ಚುತ್ತಲೇ
ಹನಿಯು ಭೂಮಿಯ ಸೇರಿತು ..

ಸೂರ್ಯಾಸ್ಥವಾಗಿದೆ , ಕತ್ತಲು ಹರಡಿದೆ
ನಿನ್ನ ನೆನಪೆಲ್ಲವ ಹೊಳೆಯಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟು
ಕಣೀರನು ದಡದಲ್ಲಿ ಸುಟ್ಟು
ಕಾಲು ಮನೆಯ ಕಡೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದೆ ..